Ψήφισμα διαμαρτυρίας του συλλόγου μεταπτυχιακών φοιτητών/τριών και υποψηφίων διδακτόρων του ΠΤΔΕ του ΑΠΘ για την κατάργηση των εκπαιδευτικών αδειών

Αλήθεια ποιος φοβάται τους/τις μορφωμένους/ες εκπαιδευτικούς;

Είμαστε μάρτυρες τους τελευταίους μήνες μιας πρωτοφανούς επίθεσης στα εργασιακά δικαιώματα και τις κατακτήσεις τόσων χρόνων.
Στα πλαίσια αυτά δεν μας εξέπληξε η λογική του αποφασίζουμε και περικόπτουμε του ΥΠΔΒΜΘ, για τις εκπαιδευτικές άδειες, την οποία έτσι κι αλλιώς βιώνουμε σε όλους τους τομείς.
Άλλωστε για πρώτη χρονιά φέτος δεν θα αποσπαστούν συνάδελφοι μας στο εξωτερικό, και το μέλλον της Μετεκπαίδευσης κρίνεται πλέον αβέβαιο.
Οι εξαγγελίες του Υπουργείου ξεκίνησαν προεκλογικά με το περίφημο 1 δις για την παιδεία για να καταλήξουν τελικά
μετεκλογικά με το … ΔΝΤ και το περίφημο μνημόνιο το οποίο στην κυριολεξία συντρίβει κάθε εργασιακό δικαίωμα.



Στο χώρο της εκπαίδευσης ακούσαμε πολλά λόγια και είδαμε τελικά ένα πολυνομοσχέδιο το οποίο προσπαθεί να επιβάλλει το σχολείο της αγοράς όσο πιο άμεσα και επιτακτικά γίνεται.

Στα πλαίσια του εξορθολογισμού των δαπανών για τη δημόσια εκπαίδευση ακούσαμε για περικοπή 17.000 εκπαιδευτικών από το Σεπτέμβρη της νέας σχολικής χρονιάς, και ταυτόχρονα την επιβολή της αξιολόγησης στους εκπαιδευτικούς με αγοραία κριτήρια φυσικά, αφού υπεύθυνος/η για όσα συμβαίνουν στο σχολείο είναι αποκλειστικά και μόνο ο/η εκπαιδευτικός και όχι η πολιτική της μη δημόσιας χρηματοδότησης και της «κρατικής διδακτικής».



«Πρωταγωνιστής» ο χειραγωγήσιμος και κακοπληρωμένος εκπαιδευτικός



Ακριβώς επειδή όλα αυτά καμιά σοβαρή επιστημονική έρευνα δεν μπορεί να τα στηρίξει, το ΥΠΔΒΜΘ αποφάσισε και… διατάσσει ( αναστέλλοντας την ισχύ του υπάρχοντος νόμου) τη μη χορήγηση πλέον εκπαιδευτικών αδειών για την εκπόνηση μεταπτυχιακών και διδακτορικών μελετών από τους εν ενεργεία εκπαιδευτικούς.

Προφανώς με τη μπακαλίστικη λογική του ότι όλα αυτά κοστίζουν, αλλά, κατά την άποψή μας και με μια λογική βαθύτερη η οποία δε θέλει «ενοχλητικές» επιστημονικές έρευνες που αμφισβητούν τα όσα επιβάλλονται.

Ξέρουμε όλοι/ες πως ο χώρος της εκπαίδευσης είναι από τους κατ’ εξοχήν χώρους όπου η επιστημονική έρευνα είναι αναγκαία.

Δε θεωρούμε ότι η επιμόρφωση των εκπαιδευτικών είναι ατομική τους υπόθεση και μάλιστα σε ένα ασφυκτικό πλαίσιο ανταγωνισμού όπου κάθε «προσόν» ατομικά αποκτημένο, από αμφιβόλου επιστημονικής εγκυρότητας ιδιωτικούς οργανισμούς και έναντι βέβαια αδράς αμοιβής, θα βαθμολογείται και αντίστοιχα.

Με την περικοπή των εκπαιδευτικών αδειών στην ουσία περικόπτεται το δικαίωμα των εκπαιδευτικών στην επιστημονική έρευνα, που αφορά το δημόσιο σχολείο. Αυτό όμως αφορά και το ίδιο το περιεχόμενο της εκπαιδευτικής έρευνας, η οποία εκ των πραγμάτων θα αποκοπεί από τη μάχιμη εκπαίδευση, προετοιμάζοντας έτσι το έδαφος για την κατίσχυση μιας κατευθυνόμενης από το υπουργείο έρευνας, που στο όνομα της «καινοτομίας» θα παρουσιάζει ως νομοτέλεια την υποβάθμιση της Δημόσιας εκπαίδευσης και ως ανάγκη την αγοραία λογική που θα πρέπει να τη διέπει.

Ως άμεσο αίτημα ζητούμε την άμεση ανάκληση της απόφασης του ΥΠΔΒΜΘ και τη χορήγηση εκπαιδευτικών αδειών σε όσους εκπαιδευτικούς τη δικαιούνται με βάση τα κριτήρια που θέτει ο νόμος.

Εκείνο όμως που προτείνουμε ως συνολική μας πρόταση αφορά την ουσιαστική επιστημονική συγκρότηση των εκπαιδευτικών και αυτό μόνο μέσα από ανοιχτές διαδικασίες στις οποίες θα έχουν πρόσβαση όλοι/ες οι εκπαιδευτικοί μπορεί να επιτευχθεί.

Ζητάμε επομένως ανοιχτά μεταπτυχιακά και ανοιχτή μετεκπαίδευση στα οποία θα μετέχουν οι εκπαιδευτικοί απαλλαγμένοι από τα διδακτικά τους καθήκοντα, θεωρώντας ότι μόνο έτσι θα επιτευχθεί η ουσιαστική επιμόρφωση και η επιστημονική τους συγκρότηση η οποία θα έχει άμεσο αντίχτυπο στην αναβάθμιση του Δημόσιου σχολείου.