Μεγάλη πίκρα για τους απανταχού στον κόσμο οπαδούς της σελεσάο. Κάποιοι μίλησαν για επανάληψη του σκηνικού του 1982. Δε θα συμφωνήσω μαζί τους. Υπάρχουν δυο μεγάλες διαφορές: η Βραζιλία του 1982 ίσως ήταν η πιο ταλαντούχα εθνική από τη μέση και μπροστά. Η φετινή Βραζιλία είχε περισσότερο ταλέντο πίσω με κορυφαία ονόματα και ευρωπαϊκή εμπειρία κι όμως σήμερα προδόθηκε από την άμυνά της. Όσον αφορά τους παίκτες, δε γυάλιζε το μάτι τους. Κορεσμένοι και ξεζουμισμένοι, βλέπε π.χ. τον Κακά. Και από τα στιγμιότυπα της λήξης δε φάνηκε να το πήραν κατάκαρδα. Κι αυτός ο Ζιλμέρτο Σίλβα; Μπορεί να είναι τιμή για το ελληνικό ποδόσφαιρο ότι παίζει εδώ, δεν είναι τιμή όμως για τη Βραζιλία ότι παίζει ακόμη στην εθνική, γι΄αυτό άλλωστε και οι γκρίνιες από τους καριόκας. Και τέλος δυο λόγια για τον Ντούνγκα. Ο προπονητής της πιο προικισμένης ομάδας στον πλανήτη κρίνεται από τη διαχείριση των δύσκολων καταστάσεων στο παιχνίδι, όπως όταν βρεθεί πίσω στο σκορ η ομάδα ή όταν ο αντίπαλος ανατρέψει το σκορ. Και σ΄αυτή την κρίσιμη ώρα ο Ντούνγκα κοιμόταν.
ΥΓ1:Αυτή η κομπίνα με το κόρνερ και την κεφαλιά στο πρώτο δοκάρι, που την εφαρμόζαμε όταν ήμαστε παιδιά, πιάνει ακόμα...
ΥΓ2:'Οπως θα καταλάβατε εμείς οι γαύροι κρύβουμε εκ γενετής μέσα μας έναν προπονητή...
ΥΓ3: Περιμένω το βράδυ και την ανάλυση του Ν. Αλέφαντου για να διαπιστώσω, αν έχω δίκιο ή ακούσω το "μάθε μπαλίτσα αγόρι μου..."
Εδώ γράφουμε αυτά που θέλουμε να εμφανίζονται μετά το "Διαβάστε περισσότερα".
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου