Σχολεία ενιαίου αναμορφωμένου εκπαιδευτικού προγράμματος. Μια πρώτη κριτική ματιά.

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ Π. Ε. ΑΜΑΡΟΥΣΙΟΥ
Θέμα: Σχολεία ενιαίου αναμορφωμένου εκπαιδευτικού προγράμματος. Μια πρώτη κριτική ματιά.
Με έκπληξη πληροφορηθήκαμε ότι 15 μέρες πριν ολοκληρωθεί η σχολική χρονιά 800 Δημοτικά Σχολεία ορίστηκαν ως Ολοήμερα Δημοτικά Σχολεία ενιαίου αναμορφωμένου εκπαιδευτικού προγράμματος με τη Φ. 3 / 609 / 60745 /Γ1 / 28-05-2010 εγκύκλιο του Υπουργείου Δια Βίου Μάθησης.
Στα σχολεία αυτά ορίζεται και νέο πρόγραμμα σπουδών που και αυτό είδε το φως της δημοσιότητας μόλις πριν τρεις μέρες.
Εύλογα γεννιούνται ορισμένα ερωτήματα:

Γιατί αυτή η βιασύνη, αυτός ο αιφνιδιασμός χωρίς καμιά συζήτηση με τους εμπλεκόμενους φορείς για μια τέτοια «αλλαγή» στα σχολεία; Και αν υπήρχε σχέδιο από τα πριν. γιατί περίμενε η κυβέρνηση λίγες μέρες πριν κλείσουν τα σχολεία, για να το ανακοινώσει; Φοβάται τη συζήτηση; Φοβάται τις αντιδράσεις εκπαιδευτικών και γονιών; Τρέχει να προλάβει κάποια γραμμάτια και υποσχέσεις που έχει δώσει αλλού, πχ. στις Βρυξέλλες και στα «κακόφημα» προγράμματα του ΕΣΠΑ;



Δίκαια αναρωτιόμαστε:

Πώς, με ποιες διαδικασίες και με ποια κριτήρια επιλέχθηκαν αυτά τα σχολεία;

Ερωτήθηκαν οι Σύλλογοι Διδασκόντων, οι Σχολικοί Σύμβουλοι και αν όχι, ποιοι είναι οι αρμόδιοι που πήραν αυτές τις αποφάσεις;

Αν το πρόγραμμα είναι πιλοτικό, άρα ερευνητικό, του οποίου τα αποτελέσματα θα αποτιμηθούν πριν αποφασιστεί ή όχι η γενίκευσή του, γιατί δε ρωτήθηκαν οι Σύλλογοι Διδασκόντων, όπως όφειλε να πράξει η πολιτεία σε περίπτωση εφαρμογής πιλοτικού προγράμματος; Σε τελική ανάλυση κάθε ερευνητικό, πειραματικό πρόγραμμα για να έχει επιτυχία απαιτεί τη σύμφωνη γνώμη των συμμετεχόντων.

· Αν το πρόγραμμα δεν είναι πιλοτικό, άρα αφορά το σύνολο των σχολείων, ποιος/ποια πήρε την απόφαση να σπάσει το ενιαίο της διδασκαλίας στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση και να δημιουργήσει διαφορετικές ταχύτητες και περιεχόμενα μέσα στην ίδια βαθμίδα εκπαίδευσης;

Πριν κάποια χρόνια είχαν δημιουργηθεί πάλι κάποια «ολοήμερα σχολεία ενιαίου προγράμματος» τα λεγόμενα πιλοτικά ολοήμερα, τα οποία χωρίς καμιά στήριξη από την πολιτεία λειτουργούν ως σήμερα.

Υπάρχει κάποια αποτίμηση αυτής της εμπειρίας, και μάλιστα θετική, ώστε να αποφασίζεται η επέκταση του υποχρεωτικού χρόνου παραμονής των παιδιών μέσα στα σχολεία, την ίδια στιγμή που υπάρχει αντίστροφη διεθνής τάση;

Η δική μας εμπειρία ως εκπαιδευτικοί από αυτά τα σχολεία είναι αρνητική, ιδιαίτερα μετά το κλείσιμο της στρόφιγγας από τα κοινοτικά κονδύλια, αφού τα σχολεία αφέθηκαν στην τύχη τους επιζώντας από τις πενιχρές επιχορηγήσεις των δήμων.

Αρνητική και ως προς την μαθησιακή αποτελεσματικότητα, αφού τα παιδιά « έπαιρναν την τσάντα σπίτι», η οικονομική αιμορραγία των γονιών ως προς τις ξένες γλώσσες και τις άλλες δραστηριότητες συνεχίστηκε και πολλαπλασιάστηκε κλπ.

Ούτε από ψυχοκοινωνιολογικής άποψης ευνόησε τα παιδιά, αφού η υποχρεωτική παραμονή τόσες ώρες σε ακατάλληλα κτίρια δημιούργησε πρόσθετα κοινωνικά προβλήματα.
Στα Ολοήμερα Δημοτικά Σχολεία ενιαίου αναμορφωμένου εκπαιδευτικού προγράμματος αυξάνονται οι ώρες παραμονής όλων των παιδιών κατά 10 ώρες σε Α΄ και Β΄ τάξη, 5 ώρες σε Γ΄ και Δ΄ Τάξη, 3 ώρες σε Ε΄ και Στ΄ Τάξη.

Ποια παιδαγωγική έρευνα ή θεωρία εκφράζει την άποψη ότι η 35ωρη υποχρεωτική παραμονή στο σχολείο βοηθά στη σωστή κοινωνική, ψυχολογική και μαθησιακή ανάπτυξη των παιδιών;

Πώς αυτό γίνεται στα δικά μας σχολικά κτίρια που δεν έχουν τα στοιχειώδη, κατάλληλες ευρύχωρες αίθουσες, κατάλληλη υλικοτεχνική υποδομή, γυμναστήρια, βιβλιοθήκες, εποπτικό υλικό, βοηθητικούς χώρους, επαρκείς αύλειους χώρους κ.λπ.;

Και πώς θα βελτιωθούν οι κτιριακές εγκαταστάσεις των σχολείων, όταν σαφέστατα στην εγκύκλιο αναφέρεται, ότι δε θα υπάρξει καμιά νέα δαπάνη από τον κρατικό προϋπολογισμό;

Ιδιαίτερα σήμερα σε περίοδο εξοντωτικής λιτότητας που ακόμα και αυτή η πενιχρή οικονομική επιχορήγηση δίνεται πολύ καθυστερημένα και σε πολλές άτοκες δόσεις τι μας εξασφαλίζει πλην της βιτρίνας και της ταμπέλας που θα τοποθετήσει η κυβέρνηση, την οποιαδήποτε βελτίωση;
Αν δεν παραβιαστεί το ωράριο των εκπαιδευτικών ή αν δεν εξαναγκαστούν σε υποχρεωτικές υπερωρίες οι εκπαιδευτικοί, πώς θα στελεχωθούν αυτά τα σχολεία που απαιτούν περισσότερες διδακτικές ώρες;
Οι διορισμοί περιορίζονται στον ελάχιστο αριθμό σύμφωνα με την οικονομική πολιτική της κυβέρνησης, ο αριθμός των αναπληρωτών θα μειωθεί κατά 70% σύμφωνα με τα λεγόμενα της Υπουργού.
Άρα είτε για να λειτουργήσουν αυτά τα σχολεία θα αποψιλωθούν από εκπαιδευτικούς τα υπόλοιπα, είτε θα προχωρήσει η κυβέρνηση σε υποχρεωτικές υπερωρίες, είτε θα τοποθετήσει σε κάποιες ειδικότητες εκπαιδευτικούς από τη Β/θμια εκπαίδευση, μάλλον υποχρεωτικά, είτε με συνδυασμό των τριών παραπάνω τρόπων, είτε θα αποδειχθούν τα πάντα για το «θεαθήναι».
Με βάση τα αντικείμενα που προσθέτει στο πρόγραμμα το Υπουργείο είναι σαφές ότι προτίθεται να χρησιμοποιήσει εκπαιδευτικούς από τη Β/θμια, αφού εκεί, κατά τη λογιστική του, περισσεύουν ώρες.
Γιατί αυτά τα διδακτικά αντικείμενα και όχι άλλα στο νέο πρόγραμμα; Ίσως επειδή τα περισσότερα αφορούν δράσεις από κοινοτικά κονδύλια που ήδη έχουν απορροφηθεί, όχι φυσικά από τα σχολεία και τους εκπαιδευτικούς που διδάσκουν σε αυτά.

Ή επειδή αφορούν αντικείμενα που αφορούν άμεσα την αγορά και τα διάφορα κέντρα σπουδών όπως οι ξένες γλώσσες και η πληροφορική (αυτή αφορά τους μαθητές και ως καταναλωτές);

Άρα τα όποια μαθήματα προσθέτει δεν έχουν κάποια παιδαγωγική λογική αλλά καθαρά λογιστική.
Γιατί το Υπουργείο δε λέει ότι με την εισαγωγή της ξένης γλώσσας από την Α΄ Δημοτικού (άρα παραπαιδεία από το νηπιαγωγείο;) ετοιμάζει και τις πανελλαδικού τύπου εξετάσεις των παιδιών στην ξένη γλώσσα από τράπεζα θεμάτων, όχι για να πάρουν κάποιο «δίπλωμα», αλλά για να δουν το βαθμό κατάκτησης της «γνώσης». Και τι σημαίνει άραγε μια τέτοια εξέλιξη και για τα υπόλοιπα μαθήματα;

Είναι μάλιστα τέτοια η πρεμούρα της κυβέρνησης να προχωρήσει αυτός ο «θεσμός» που ετοίμασαν ήδη γράμμα προς τους γονείς, όπου μέσα μιλάνε για «Το Νέο Σχολείο με Ενιαίο αναμορφωμένο εκπαιδευτικό πρόγραμμα, που επιδιώκει να θέσει στο κέντρο του το μαθητή, ο οποίος θα ολοκληρώνει τη μαθησιακή διαδικασία και τη σχολική προετοιμασία στο πλαίσιο του σχολείου.» Ποιον άραγε κοροϊδεύει η υπουργός όταν το ίδιο το δικό της πρόγραμμα για το «νέο σχολείο» προβλέπει ουσιαστικά ένα δάσκαλο ανά τρία 25αρια τμήματα του ολοήμερου για μελέτη, άρα προετοιμασία για την επόμενη μέρα μέχρι 10 ώρες, οι οποίες θα διατίθενται μόνο στην Α΄ και Β΄ Τάξη;

Τελευταίο αλλά όχι σε σημασία, μη μας μιλήσει τώρα η κυβέρνηση για το ενδιαφέρον της για τον εργαζόμενο γονιό, αυτόν που φρόντισε να πετσοκόψει το μισθό του, να αυξήσει τα χρόνια δουλειάς του εξαφανίζοντας τη σύνταξή του, αυτόν που απειλεί με αύξηση των ορίων των απολύσεων, με την εκτόξευση της ανεργίας στο 20%, με την ακρίβεια, με την ιδιωτικοποίηση υγείας, παιδείας και πρόνοιας.

Μάλλον άλλα σχέδια και σκοπούς εξυπηρετεί αυτή η βιασύνη. Εξυπηρετεί το σχολείο της αγοράς, όπου τα αντικείμενά του θα προσαρμόζονται ανάλογα με τις ανάγκες της αγοράς, όχι μόνο ιδεολογικά αλλά και πρακτικά, όπως πωλήσεις Η/Υ και λογισμικών, παραπαιδεία κλπ.
Όμως λογαριάζουν χωρίς τον ξενοδόχο. Το εκπαιδευτικό και ευρύτερα το εργατικό κίνημα με τους αγώνες τους θα μπουν μπροστά για το μόνο «Νέο Σχολείο», το ενιαίο 12χρονο, δημόσιο, υποχρεωτικό, δωρεάν σχολείο για όλα τα παιδιά. Οι εκπαιδευτικοί και ευρύτερα οι εργαζόμενοι με τους αγώνες τους θα πρωτοστατήσουν για την υπεράσπιση των μορφωτικών αναγκών των παιδιών μας, των μαθητών μας , για την υπεράσπιση των εργασιακών δικαιωμάτων (ωράρια, οργανικές θέσεις, παιδαγωγική ελευθερία και δημοκρατία στα σχολεία).
Για αυτούς τους λόγους το Δ.Σ. του Συλλόγου προτείνει τα

ακόλουθα:

Καλούμε τους συναδέλφους που εντάσσονται στα νέου τύπου «αναμορφωμένου εκπαιδευτικού προγράμματος» σχολεία να προκαλέσουν συνεδριάσεις των συλλόγων διδασκόντων και να εκφράσουν σε πρακτικό στο πνεύμα του παραπάνω κειμένου τις απορίες, τις ενστάσεις αλλά και τον προβληματισμό τους για την ένταξη των σχολείων τους χωρίς να έχει προηγηθεί κανένας διάλογος.
Καλούμε το Δ.Σ. της ΔΟΕ να συνεδριάσει άμεσα και να πάρει θέση στο ζήτημα.

Έκδοση γράμματος που θα απευθύνεται στους γονείς και θα εξηγεί τους παιδαγωγικούς, μαθησιακούς, κοινωνικούς κ.ά. λόγους για τους οποίους είμαστε αντίθετοι στις εξαγγελίες του Υπουργείου.