Διχάζουν τα Αγγλικά στην Α' και Β' Δημοτικού

Με δύο βιβλία περισσότερα στην ήδη βαριά τσάντα τους καλούνται να ξεκινήσουν την καινούρια χρονιά οι μαθητές 800 σχολείων της Α' και Β' Δημοτικού.
Τα Αγγλικά προστέθηκαν ως υποχρεωτικό μάθημα σε πιλοτικό πρόγραμμα του υπουργείου Παιδείας, διχάζοντας την εκπαιδευτική κοινότητα για τη χρησιμότητα ή μη της απόφασης.
Για ημιμάθεια και μπέρδεμα των μικρών παιδιών κάνουν λόγο οι πολέμιοι του μέτρου, ενώ όσοι συμφωνούν με τη διδασκαλία των Αγγλικών στις πρώτες τάξεις του Δημοτικού, υποστηρίζουν ότι ο ανθρώπινος εγκέφαλος, και δη των παιδιών, μπορεί να απομνημονεύσει μέχρι 7 ασύνδετα μεταξύ τους στοιχεία. Με άλλα λόγια, λένε ότι τα παιδιά είναι «σφουγγάρια» και ό,τι τους δώσεις σε γνώση θα το ρουφήξουν.

Αρκετοί είναι δε οι εκπαιδευτικοί που θεωρούν ότι θα δημιουργηθεί χάσμα ανάμεσα στους μαθητές που «μπορούν» και σε αυτούς που «δεν μπορούν», λέγοντας ότι πρόκειται για κάτι παντελώς αντιπαιδαγωγικό. Στον αντίποδα βέβαια βρίσκεται το παράδειγμα των δίγλωσσων ιδιωτικών σχολείων (Ελληνογαλλική, Ελληνογερμανική κ.λπ.), από τα οποία τα παιδιά αποφοιτούν με δυνατότητα να διδάξουν την ξένη γλώσσα, έχοντας ξεκινήσει την εκμάθησή της από το Νηπιαγωγείο.

ΟΧΙ: Γιατί γίνονται πειραματόζωα
Επιστημονικό ατόπημα χαρακτηρίζει τη διδασκαλία Αγγλικών, στις πρώτες τάξεις του Δημοτικού, η δρ Κοινωνιολογίας Κυριακή Καμαρινού, διευθύντρια στο 6ο Δημοτικό Σχολείο Αλίμου.

Οπως επισημαίνει, πρόκειται για κάτι που δεν έχει δοκιμαστεί, μετατρέποντας τα παιδιά σε πειραματόζωα, αφού δεν υπάρχει συγκεκριμένος στόχος.

«Η πολύχρονη εμπειρία μου με κάνει να αναρωτιέμαι πώς πριν μάθουν τα ελληνικά θα μάθουν μιαν άλλη γλώσσα. Εισάγουν μια διαδικασία να μάθουν τα παιδιά λίγα αγγλικούλια "τσάτρα-πάτρα", ενώ το ζητούμενο για μένα είναι να μάθουν καλά αγγλικά στη σωστή ηλικία.

Οταν τα παιδιά δεν έχουν ούτε στοιχειωδώς ακόμη έρθει σε επαφή με το γραπτό λόγο της μητρικής γλώσσας τους, η διδασκαλία των Αγγλικών στην Α' και Β' Δημοτικού δεν είναι παιδαγωγική αυθαιρεσία αλλά επιστημονικό ατόπημα. Η εισαγωγή της συστηματικής διδασκαλίας της ξένης γλώσσας σ' αυτή την ηλικία δεν στηρίζεται σε καμία έρευνα.

Αντίθετα, υπάρχουν τεκμηριωμένες μελέτες για την ανάγκη ύπαρξης στέρεου γλωσσικού υπόβαθρου της μητρικής γλώσσας, προκειμένου να στηριχθεί και να έχει ουσιαστικό αποτέλεσμα η διδασκαλία μιας ξένης γλώσσας. Γλώσσα και σκέψη είναι αλληλένδετες αναπτυξιακές λειτουργίες κατά τη διαμόρφωση της ανθρώπινης προσωπικότητας, που έχουν να κάνουν με το πολιτισμικό υπόβαθρο και την ιστορία του κάθε λαού. Στην αυγή της εδραίωσης του γραπτού λόγου του παιδιού, στην Α' τάξη, ο κίνδυνος της "σαλαμοποίησης" αυτής της διαδικασίας είναι κάτι παραπάνω από ορατός».

ΝΑΙ: Για εξοικείωση με τη γλώσσα
Η διδασκαλία των Αγγλικών δεν θα αποβεί εις βάρος της εκμάθησης της ελληνικής γλώσσας, λέει η εκπαιδευτικός με ειδίκευση στη Διδακτική της Γλώσσας, Γεωργία Τσιαντούλα.

Οπως εξηγεί μάλιστα σε άρθρο της στην εκπαιδευτική πύλη alfavita.gr, είναι λάθος η άποψη ότι οι μικροί μαθητές θα εγκλωβιστούν στην ημιμάθεια μεταξύ δύο γλωσσών.

«Σκοπός της διδασκαλίας των Αγγλικών από μικρές ηλικίες είναι η εξοικείωση των μαθητών με το φωνολογικό κυρίως σύστημα της γλώσσας και τη σύνδεση εικόνας-ήχου-λέξης-φράσης, ως ενιαίο και αδιάσπαστο σύνολο που πάντα εντάσσεται σ' ένα επικοινωνιακό πλαίσιο το οποίο για τους μικρούς μαθητές μπορεί να είναι ένα παιχνίδι ρόλων, ένα επιτραπέζιο παιχνίδι ή η δραματοποίηση μιας ιστοριούλας.

Δεν έχουμε δηλαδή διδασκαλία γραφής και γραμμάτων της αλφαβήτου ένα προς ένα, αλλά ακουστική και οπτική επαφή με ολόκληρες λέξεις-φράσεις, που σκοπό έχουν την ανάπτυξη της φωνολογικής ενημερότητας των μαθητών, της ικανότητάς τους να αντιλαμβάνονται τους ήχους που αποτελούν μια αγγλική λέξη, τους οποίους να μπορούν να συσχετίζουν με την αντίστοιχη γραπτή τους αναπαράσταση, ώστε να καταστούν αργότερα ικανοί αναγνώστες. Με άλλα λόγια, η διδασκαλία της Αγγλικής δεν μπορεί να παρέμβει στην εκμάθηση και κατάκτηση της ελληνικής γλώσσας καθώς η διδασκαλία της έχει τον χαρακτήρα εξοικείωσης με φωνολογικά, ακουστικά, οπτικά και παραγλωσσικά χαρακτηριστικά της γλώσσας μέσα από το παιχνίδι, που ανοίγουν τον δρόμο για μια πιο αβίαστη μετάβαση του μαθητή στον ξενόγλωσσο γραμματισμό».
Ελευεροτυπία