«Ανάψτε και κανένα φως. Τα σβηστά χρεώνονται!»

«Μήνες τώρα, και πριν από το μνημόνιο ακόμη, εξασκούμαστε οικογενειακώς στην ταπεινή οικία μας στο άθλημα της μείωσης της κατανάλωσης ενέργειας και του λογαριασμού της ΔΕΗ. Εννοείται ότι δεν αφήνουμε ποτέ συσκευές σταντ μπάι για μη και διαφύγει ενέργεια τσάμπα και βερεσέ, είναι κακό για την τσέπη μας, αλλά και για το κλίμα. Διαρροή από δω διαρροή από κει, από κάτι τέτοια μαζεύται το διοξείδιο του άνθρακα στην ατμόσφαιρα και από το μεθάνιο που εκτοξεύουν οι αγελάδες, τι νομίζατε ότι φταίει η βιομηχανική παραγωγή και οι πάσης φύσεως υψηλές καταναλώσεις;

Κουτορνίθια κι εσείς αλλά κι εμείς που κάναμε κανονικά τις

ασκήσεις μας μπας και ξημερώσει ο Θεός τη μέρα που θα πέφταμε στις 800 κιλοβατώρες και θα σώζαμε το πορτοφόλι μας και το κλίμα! Που έτσι κι έβγαινε κανείς από το δωμάτιο δίχως να κλείσει το φώτο τον κοιτούσαμε οι υπόλοιποι επιτιμητικά για να συναισθανθεί το σφάλμα του και να μην το επαναλάβει. Για μισή ώρα δε μετά το οικονομικό και περιβαλλοντικό έγκλημα, δια της μη απεύθυνσης του λόγου προς το πρόσωπό του, τον απομονώναμε στο περιθώριο του καθιστικού όπου μαζευόμαστε για να ζεσταθούμε λίγο κι απ’ το χνώτο μας, γιατί το καλοριφέρ δεν μας το ανάβανε για πολλές ώρες.

Που ανάβαμε το θερμοσίφωνο κρατώντας χρόνο σαν να ήταν θερμόμετρο; Που χτυπάγαμε μεταμεσονύκτιες βάρδιες στο πλυντήριο για να αξιοποιήσουμε το νυχτερινό τιμολόγιο; Που έπρεπε να συννενοηθούμε για τα προγράμματά μας έτσι ώστε να μη συμπίπτει το μαγείρεμα με θερμοσίφωνο, πλυντήριο, σιδέρωμα, στέγνωμα μαλλιών, σερφάρισμα στον υπολογιστή, σκούπισμα με ηλεκτρική, κ.λπ.

Που προσπαθούσαμε όσο το δυνατό να περάσουμε την ώρα μας έξω από το σπίτι για να μην καταναλώσουμε παραπανίσιο ρεύμα; Που κόψαμε και την αγαπημένη μας συνήθεια να αφήνουμε την τηλεόραση ανοιχτή να παίζει, βλέπαμε δε βλέπαμε, για να μας κρατάει συντροφιά η γλυκιά βαβούρα της όσο κάναμε κάτι άλλο; Τώρα πού αυτά, ανοίγουμε την ώρα που έχει το πρόγραμμα της αρεσκείας μας και πολύ πειθαρχημένα τη σβήνουμε μόλις τελειώσει. Πόρκα μιζέρια. Λες και φέτος των Φώτων «ευλόγησε» το σπίτι μας ο Σημίτης και όχι ο παππάς της ενορίας.

Ένα σωρό θυσίες, για να έρθει τώρα η κυρά μπιρμπίλω να μας πει ότι η χαμηλή κατανάλωση επιβαρύνεται και η υψηλή ξαλαφρώνεται. Να δεις αυτοί που το κάνουνε για σοσιαλιστικούς λόγους: κάτι που θ’ ανέβουν οι μη έχοντες, κάτι που θα κατέβουν οι έχοντες, θα’ ρθουμε και θα συναντηθούμε στη μέση. Στα τιμολόγια της ΔΕΗ θα είμαστε τουλάχιστον όλοι ίσοι: οι πολλοί μη έχοντες με τους λίγους έχοντες, να γευτούν κι αυτοί τα καλά του σοσιαλισμού μπας και αρχίσει να τους αρέσει. Βέβαια, για να γίνει αυτή η προσέγγιση, δεν μας είπε η κυρία υπουργός πόσες φορές θα μας την κάνουνε αυτή την αγαθοεργία μέσα στο ’11;

Τι να κάνουμε, λοιπόν, θα ζήσουμε ωσάν οι μ@%$*#ς της υπόθεσης που προσπαθούν να κάνουν οικονομία στο ρεύμα έστω κι αν έτσι επιβαρυνόμεθα με τη μεγαλύτερη αύξηση σε σχέση με τους υπόλοιπους. Προτιμότερο είναι στο κάτω κάτω να πληρώνουμε 112 ευρώ (στα περσινά όρια περίπου) παρά τα 150 που κοντεύει να μας φτάσει σήμερα ο εκκαθαριστικός και με την μικρότερη αύξηση θα ανέβει και λίγο παραπάνω. Έχουμε λιτότητα όπως και να ‘χει, σε όλα τα πεδία, και δεν πρέπει να παρεκκλίνουμε από τις ασκήσεις μας γιατί θα ξεχαστούμε και θα υποτροπιάσουμε. Και τότε που θα τον στείλουμε το λογαριασμό, στη Γκόλντμαν Σακς; Καλά θα ‘ τανε, αλλά η αφαίμαξη είναι one way…

Το μόνο ερώτημα που με βασανίζει είναι το εξής: πώς θα σταθεί ο πρωθυπουργός μας στην προσεχή Διεθνή Διάσκεψη για την κλιματική αλλαγή της Μεσογείου στην Αθήνα; Αν, για παράδειγμα την ώρα που από του βήματος χύνει ποτάμια δάκρυα για την κλιματική αλλαγή που είναι και ένας στόχος για τη χιλιετία (the millennium goals, θα θυμάστε, από την πρόσφατη ομιλία του στη Νέα Υόρκη), αν λέγω λοιπόν βρεθεί κανένας πληροφορημένος δημοσιογράφος εκ του εξωτερικού ή κανένας αλήτης αριστερός που θα θέλει να εκθέσει την κυβέρνηση, και ρωτήσει «πώς γίνεται πρωθυπουργέ μου να είστε υπέρ των δράσεων κατά της κλιματικής αλλαγής, κατά της εξάπλωσης της φτώχειας, κατά των διακρίσεων, αλλά να βάζετε αυξήσεις στους φτωχούς που καταναλώνουν λιγότερη ενέργεια, κάτι που είναι πιο συμφέρον για το κλίμα και ταυτόχρονα να επιβραβεύετε την υπερκατανάλωση ενέργειας από ορυκτά καύσιμα»;

Ελπίζω μόνο να μη μας κάνει ρεζίλι και να έχει καταλάβει πώς λειτουργεί το θέμα με το φαινόμενο του θερμοκηπίου, ότι δηλαδή περισσότερη κατανάλωση σημαίνει περισσότερο διοξείδιο του άνθρακα άρα μεγαλύτερη αποσταθεροποίηση του κλίματος….»

(Από το «Ποντίκι«)