ΠΑΤΗΣΙΩΝ : Η ΠΑΡΑΚΜΗ ΕΝΟΣ ΟΝΟΜΑΣΤΟΥ ΔΡΟΜΟΥ...

Κατοικώ πολλά χρόνια κοντά στην οδό Πατησίων (παλιά ονομασία 28ης Οκτωβρίου). Η συνηθισμένη βόλτα, με αφετηρία τη Φωκίωνος Νέγρη ήταν και παραμένει αναπόσπαστο μέρος τα περισσότερα βράδια της ζωής μου. Έζησα από την αρχή της ακμής της από τα μέσα της 10ετίας του 60. Την Πατησίων με τους πολλούς κινηματογράφους και τα θέατρα της. Στο τέρμα της, το σχολείο μου, και αργότερα ο χώρος εργασίας μου. Στην Πατησίων η ΑΣΟΕΕ των φοιτητικών μου χρόνων. Κάθε περπάτημα στις πλάκες των πεζοδρομίων της, μια δυνατή ανάμνηση. Μαγαζιά κάθε φύσης, εμπορικά ένδυσης και υπόδησης κατά κύριο λόγο, με ενδιάμεσα φωτογραφεία, ανθοπωλεία, τυροπιτάδικα, φούρνοι, μικρά μπακάλικα. Ακόμα το ονομαστό του Κουκά στην στάση Αγγελοπούλου. Μπαράκια με αιχμή του δόρατος, το θρυλικό AU REVOIR στην στάση Κεφαλληνίας, που με μεγάλη χαρά είδα προχθές να επαναλειτουργεί γεμάτο ξενύχτηδες και με νέα αφεντικά μετά την συνταξιοδότηση των πρώην. Μεγάλα μαγαζιά επίπλων ηλεκτρικών ειδών και χαλιών για νοικοκυριά που τότε πρωτοξεκινούσαν. Και σαφώς ονομαστά ζαχαροπλαστεία για τους γλυκατζήδες της περιοχής. Κάθε βράδυ οι γύρω κάτοικοι έκαναν την βόλτα τους μασουλώντας και χαζεύοντας. Οι κάτοικοι των πολυκατοικιών, μόνιμοι και περιστασιακοί ενοικιαστές, εθεωρούντο προνομιακοί σε σχέση με άλλους, που κατοικούσαν στα ενδότερα της πατησιώτικης Κυψέλης. Τεράστιες οι αξίες αγοράς και ενοικίασης διαμερισμάτων στον θρυλικό δρόμο για εκείνα τα χρόνια. Και αν ήσουν και ιδιοκτήτης καταστήματος σε θεωρούσαν ιδιαίτερα πολύ must (sic). Ειδικά τα Χριστούγεννα ποτέ δεν θα ξεχάσω την τελευταία Κυριακή του χρόνου τα πλήθη κόσμου που περπατούσαν κατά μήκος των πεζοδρομίων για να κάνουν τα απαραίτητα ψώνια των εορτών. Πολλά μαγαζιά έκλειναν προσωρινά τις πόρτες τους για να μπορέσουν να εξυπηρετήσουν τους πολλούς πελάτες , και μετά να μπουν και άλλοι. Αυτό όμως ήταν ένα ωραίο όνειρο. Που ξαφνικά τελείωσε. Και εμφανίστηκαν τα πρώτα σκούρα σύννεφα. Τα χρόνια πέρασαν. Οι συνήθειες άλλαξαν και μεγάλα εμπορικά κέντρα στη Αττική άρχισαν σιγά αλλά σταθερά να απαξιώνουν την άλλοτε κυριαρχική εμπορική Πατησίων. Οι παλαιοί κάτοικοι στα πλαίσια της γενικής ρύπανσης και του νεοπλουτισμού μετακόμισαν στα βόρεια. Μην ανησυχείτε γιατί είμαστε ακόμα αρκετοί πιστοί που παραμένουμε στις εκεί Θερμοπύλες. Και φθάσαμε στην σκληρή πραγματικότητα που σαν εφιάλτης απλώνεται και προσπαθεί να διαγράψει κάθε τι που σας περιέγραψα πιο πάνω. Όπως οι οικονομικοί μετανάστες που κυκλοφορούν στον δρόμο και η ελληνική γλώσσα ακούγεται αραιότερα ανάμεσα σε διαλέκτους με αραβικές και βαλκανικές αποχρώσεις να κυριαρχούν. Τα μαγαζιά όσα μπόρεσαν να κρατηθούν, συνέχισαν μέχρι πρότινος τον αιματηρό αγώνα για την επιβίωση τους. Και δυστυχώς ήλθε η τελευταία οικονομική κρίση και η τελική τους κατάρρευση. Τους τελευταίους έξη μήνες το ένα μετά το άλλο κλείνουν σαν σε ριπή πολυβόλου. Και μέσα σε μήνες, εβδομάδες, μέρες η εικόνα από τα πάμπολλα κλειστά μαγαζιά έγινε απρόσμενα αποκρουστική, εφιαλτική. Ένας δρόμος που άλλοτε έσφυζε από ζωντάνια, μοιάζει να θυμίζει την μοναχική πανσιόν του τρελού δολοφόνου στο Ψυχώ του Χίτσκοκ. Πολλοί μιλούν για τοπική κρίση. Άλλοι μιλούν για την πληθώρα μαγαζιών που υπερέβη ακόμα και τον κορεσμό πάνω από επιτρεπόμενο όριο. Άλλοι πάλι μιλούν για ξέπλυμα μαύρου χρήματος που όταν το άσπρο στέρεψε, χάθηκε μαζί του. Όμως μαζί με το κλείσιμο των εμπορικών μαγαζιών ήλθαν οι απολύσεις και η μεγάλη ανεργία. Τα στοιχεία του ΟΑΕΔ για τους εμποροϋπαλλήλους, την πιο εισοδηματικά και εργασιακά, ταλαιπωρημένη, αλλά αξιοπρεπέστατη κατηγορία εργαζομένων, είναι συντριπτικά. Δεν ξέρω τι θα δούμε πάρα κάτω. Πάντως για εμάς που ακόμα ζούμε με όνειρα άλλων χρόνων ευχόμαστε ο εφιάλτης να σταματήσει με κάποιο άλλο είδος ανάπλασης του αθηναϊκού αυτού δρόμου. Θέλουμε να πιστεύουμε ότι κάποια σχέδια υπάρχουν στην ατζέντα του επόμενου εκλεγμένου δήμαρχου της Αθήνας για το πάρα πολύ σοβαρό αυτό θέμα, αλλά και θέαμα, που δυστυχώς βιώνουμε καθημερινά.
fimotro