Αρχίζουν και ακούγονται δειλά δειλά οι πρώτες φωνές για τη συμμετοχή της ολυμπιάδας του 2004 στο χρέος. Οι εκτιμήσεις μιλάνε για 50 ως 70 δις ευρώ, όσα περίπου προσπαθούμε να εξασφαλίσουμε τώρα από ΔΝΤ και ΕΕ. Επίσης λέγεται ότι το μεγάλο ταμειακό πρόβλημα έσκασε τώρα, γιατί λήγουν τοκοχρεωλύσια για το δάνειο που είχε συναφθεί το 2000 ενόψει ολυμπιακών αγώνων. Έρχεται λοιπόν τώρα ο λογαριασμός για το μεγάλο όραμα, για τη στέγη Καλατράβα, τα κωπηλατοδρόμια, τα γήπεδα μπάντμιντον, τις τελετές έναρξης και λήξης, το ολυμπιακό χωριό, το κέντρο των δημοσιογράφων, το, το,...Ατέλειωτα χρήματα κατασπαταλήθηκαν. Γιατί; Όταν είχε μπει μέσα η Ατλάντα τι περιμέναμε εμείς; Τα μεταξωτά βρακιά όμως θέλουν και επιδέξιους ...Τη γλιτώσαμε την πρώτη φορά στην απόπειρα διεκδίκησης της "χρυσής" ολυμπιάδας του 1996, αλλά πηγαίναμε γυρεύοντας. Και πανηγυρίζαμε όταν ο μακαρίτης ο Σάμαρανκ είπε το the winner is Athens. Αλλά κανείς δε φανταζόταν το κόστος, μάλλον καλύτερα δε φανταζόταν τα κοράκια που θα εφορμούσαν. Στην Ελλάδα όμως ήμαστε δεν ξέραμε. Μας είχαν μπαφιάσει ότι η χώρα είχε ανάγκη από όραμα αλλά δε μας είπαν πόσο θα κόστιζε αυτό. Και κυνηγούσαμε άλλοτε ως γραφικούς και άλλοτε ως επικίνδυνους όσους τολμούσαν να διαφωνήσουν με την εθνική υστερία. Το κόστος και το χρέος από την ολυμπιάδα σπάνια θα βγαίνει, γιατί δε συμφέρει. Πάντα οι ενοχές θα βαραίνουν και θα την πληρώνουν τα μικρά ψάρια.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου