Μείζον ζήτημα έχει προκύψει τα τελευταία χρόνια με κάποια ιδιωτικά ιατροπαιδαγωγικά κέντρα που ξεφυτρώνουν σε κάθε γειτονιά και προσπαθούν να εκμεταλλευτούν την αγωνία των γονέων, υποσχόμενα παρεμβάσεις θαυματουργές σε θέματα μαθησιακών δυσκολιών. Σε αρκετές περιπτώσεις το προσωπικό που στελεχώνει τα κέντρα αυτά είναι αμφιβόλου εκπαίδευσης, όπως αμφίβολης αποτελεσματικότητας είναι και τα προγράμματα που εφαρμόζονται. Η συνεργασία των κέντρων αυτών με τους εκπαιδευτικούς των μαθητών είναι ανύπαρκτη και οι μέθοδοι παρέμβασης θολές και απροσδιόριστες. Επίσης απουσιάζει εντελώς ο έλεγχος της πολιτείας.
Μερίδιο ευθύνης σε αυτήν την παθογένεια φέρει βέβαια και η εκπαιδευτική κοινότητα, γιατί, ενώ έχει πληθώρα στελεχών με τεράστια ειδίκευση και εμπειρία στην αντιμετώπιση των προβλημάτων αυτών , απεμπόλησε και παραχώρησε τα δικαιώματά της σε άλλους χώρους με μικρή ή άσχετη κατάρτιση και αμφίβολες ικανότητες.
Οι εκπαιδευτικοί είναι απαραίτητο να πρωταγωνιστούν στις υπηρεσίες διάγνωσης και παρέμβασης, γιατί έχουν πλούσια εμπειρία στην τάξη, στα τμήματα ένταξης και στα ειδικά σχολεία, καθώς και το γνωστικό υπόβαθρο με μετεκπαιδεύσεις, μεταπτυχιακά και επιμορφώσεις.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου